KONSTANCJUSZ I CHLORUS 264-306 n.e.

Był cesarzem rzymskim pochodzącym z Ilirii, ojciec Konstantyna I Wielkiego. Zdolny dowódzca wojskowy, administrator wojskowy w Dalmacji. W 293 roku Dioklecjan mianował go współrządcą Maksymiana tzn cezarem w zachodniej części imperium, wprowadzając tetrarchię. W latach 293-296 odzyskał zbuntowaną Brytanię, a w 298 roku pokonał Alemanów w galii. Od 305 roku sprawował rządy jako august wraz z Galeriuszem. Zmarł w Brytanii podczas wyprawy przeciw Piktom.

Powrót do strony głównej